1. سیلیکون می تواند به تک بلورهای بزرگ و خالص با نقص بسیار کمی تبدیل شود.
این بدان معنی است که بسیاری از تراشه ها را می توان از ویفر سیلیکونی برش داد و هزینه یک تراشه را کاهش داد. حتی اگر تراشه های ساخته شده از مواد دیگر با کارایی برتر وجود داشته باشد، اگر قیمت آن بسیار بالا باشد، مثلاً هر کدام ده ها هزار دلار، کاربرد آنها در لوازم الکترونیکی مصرفی مانند تلفن های همراه محدود خواهد بود.
2. ویژگی های تک کریستالی سیلیکون ثبات عملکرد ترانزیستورهای ساخته شده را تضمین می کند.
این برای سازگاری و قابلیت اطمینان میلیاردها ترانزیستور در تراشه های مدرن بسیار مهم است و از مشکل سوئیچینگ ترانزیستور ناپایدار جلوگیری می کند.
3. سیلیکون خواص مکانیکی خوبی دارد.
این به ویفرهای سیلیکونی اجازه می دهد تا در حین ساخت بدون شکستن آسان در برابر دست زدن و پردازش مقاومت کنند.
4. لایه اکسید سیلیکون یک ماده عایق عالی است.
لایه اکسیدی که به طور طبیعی توسط سیلیکون موجود در هوا تشکیل می‌شود، نه تنها از ویفر سیلیکونی محافظت می‌کند، بلکه هنگام تولید دستگاه‌ها، با شکاف باند بزرگ، تراز باند خوب، و حالت‌های رابط کم، به خوبی به عنوان یک لایه دی الکتریک عمل می‌کند و در نتیجه به نشتی کم و زیاد می‌رسد. قابلیت اطمینان
5. سیلیکون ساختار نواری مناسبی دارد.
شکاف نواری متوسط آن، سیلیکون را هم رسانا و هم عایق می‌کند، برخلاف گرافن، که برای دستیابی به یک شکاف باند خاص، به مهندسی نوار پیچیده نیاز دارد.
6. سیلیکون به راحتی دوپ می شود و می تواند نیمه هادی های نوع N و P تولید کند.
این به سیلیکون اجازه می دهد تا الکترون ها و حفره ها را به طور همزمان هدایت کند و تحرک خوبی دارد، به طوری که NFET و PFET می توانند برای تحقق فناوری CMOS تولید شوند.
7. سیلیکون را می توان به شدت دوپ کرد تا یک تماس اهمی خوب ایجاد کند و مقاومت تماس را کاهش دهد.
در عین حال، سیلیکون همچنین می تواند سیلیسیدهای فلزی را با فلزاتی مانند Ti، Co و W تشکیل دهد تا مقاومت انگلی را بیشتر کاهش دهد.
سیلیکون منبع گرانبهایی است که طبیعت به ما داده است و تنها انتخاب برای مواد نیمه هادی است.